Wat is er veranderd aan het maken van een verhaal?

In het begin maakte ik altijd eerst een aantal poppen en verzon er daarna een verhaal bij. Maar het is veel handiger om eerst je verhaal te hebben en daarna pas de poppen die je echt nodig hebt er bij te gaan maken. Om een goede voorstelling in elkaar te kunnen zetten heb ik ook een aantal cursussen en workshops scenarioschrijven gevolgd.  Hier heb ik de bouwstenen geleerd om goed een verhaal te kunnen vertellen en welke trucs en technieken je kunt toepassen om je verhaal te vertellen.

(Sprookjes)boek

Een aantal van mijn voorstellingen zijn gebaseerd op een boek of een sprookje. Dan heb je al een leidraad.  Maar zo’n boek is soms ook een handicap. Omdat er soms dingen in zo’n boek gebeuren die niet of bijna onmogelijk zijn om uit te voeren. Het wakkert wel je creativiteit aan om het toch mogelijk te maken. Soms moet je ook iets toevoegen of een beetje veranderen om het in de poppenkast te kunnen spelen. Maar een eigen voorstelling maken over een onderwerp dat mij aanspreekt of ik belangrijk vind is het allerleukste.

Wat zeker veranderd is, is dat ik nu alle voorstellingen helemaal uitschrijf in tegenstelling tot vroeger. Toen bedacht ik alleen de verhaallijn en schreef die op. Nu schrijf ik ook op wat de karakters tegen elkaar zeggen. Omdat je op heel veel manieren iets zeggen kan. Nu is het wel zo dat ik niet zeer streng ben in het precies uitspreken van de tekst zoals ik hem in eerste instantie heb bedacht. Het kan wel eens gebeuren dat een stuk tekst toch niet zo lekker bekt. Je struikelt over de zinnen die moet zeggen. Dan pas ik de tekst aan zodat hij wel lekker uit mijn mond vloeit.

Niet tekst vast

Ook verandert er wel eens wat aan de tekst door het vele spelen. Of er vallen dingen af en komt er andere tekst voor terug. Gewoon omdat het verhaal een klein beetje verandert door suggesties van het publiek. Of je krijgt ineens een leuke ingeving die je toen je het verhaal bedacht nog niet had omdat je tot een bepaald inzicht komt. De tekst is niet een star en stram iets waar niets meer aan te veranderen valt. Het verhaal, het spel, de voorstelling is dynamisch en ontwikkelt zich na de première nog verder. Het hebben van een uitgeschreven tekst geeft je houvast en kun je omdat je hem zo goed van buiten kent makkelijk van afwijken. Je hoeft niet bij iedere voorstelling de tekst opnieuw te bedenken die je gaat zeggen.

Heb ik een voorstelling al een hele tijd niet meer gespeeld dan is het hebben van een speeltekst ook heel plezierig. Door de tekst weer door te lezen weet je weer hoe de voorstelling gaat.  Dan is vaak het verhaal opnieuw repeteren niet nodig. Tenzij er ingewikkelde handelingen in zitten. Want als je een verhaal lang niet hebt gespeeld raak je een beetje de vaardigheid in het vlot laten verlopen van de handelingen kwijt. Als je het verhaal dan weer repeteert is die vaardigheid weer snel terug.