Zo val je van het een in het ander

Het schimmentheater wordt al weer grondig verbouwd. Doordat ik bezig was met de repetitie van  ‘De molenaar, zijn zoon en ezel’ kwam ik er achter dat deze schimmen niet goed af konden gaan. Dat komt doordat de zijkant van de kast in de weg zit. Nu kan je de zijkanten natuurlijk ook naar voren laten wijzen zodat er een soort trapezium vorm ontstaat. Dan wordt de zichtlijn weer veel minder want, het publiek dat teveel naar links of rechts zit ziet dan de zijkant van de kast en dat dekt een stuk van het scherm af.  Dat bleek tijdens een proefopstelling van de kast die ik voor die gelegenheid even uit elkaar heb gehaald. Ook twee latten op de schuine delen die naar achteren weglopen zodat je daar de lichtbron aan kan hangen was geen groot succes. Het werd heel wankel en instabiel. Dat was dus niet de oplossing.

In een schimmenspelboek had ik een oplossing gezien van een plank met daarop twee balken waar je het scherm als het ware tussen klemt. Dan heb je geen zijkanten nodig. Maar dan wordt de lichtbron weer een probleem hoe bevestig je die?

Nu heb ik als oplossing gekozen  om de twee zijpanelen niet meer in een hoek van 90 graden te zetten maar een stuk schuiner ik denk zo rond de 120 graden. Hierdoor ontstaat ook een trapezium vorm alleen staat het nu wel stevig. Dit heeft wel tot gevolg dat de balk waar de lamp aan hangt niet meer past. Ook de decor lat is nu te kort. Dus bij de bouwmarkt snel een nieuwe lat gekocht en zwarte verf want, de verf die ik nog had is geheel en al ingedroogd. De pot sloot niet goed af.

De scharnieren van de zijpanelen moesten ook worden verplaatst anders konden de zijpanelen niet schuin staan. Nu  kiert het daar lekker. Gelukkig wordt dat weer afgedekt door de twee zijflappen van stof. Zo zie je maar een kleine wijziging heeft grote gevolgen.