Tag Archief van: De sterkste dat ben ik

Een bijzonder optreden

Half maart kreeg ik een aanvraag voor een privévoorstelling maar het was geen kinderpartijtje. Een opa wilde een voorstelling voor zijn kinderen en kleinkinderen. Opa gaat namelijk verhuizen en wilde zijn kinderen de kans geven om voordat de verhuizing gaat plaatsvinden en alle kamers leeg zullen zijn afscheid te nemen van het ouderlijk huis in aangeklede staat.  Hij had zijn kinderen gevraagd om een aantal herinneringen op te schrijven wat ze bij was gebleven aan het huis.

Als voorstelling had ik Jan Klaassen en de huisbaas gekozen. Want het verzoek aan mij was om de herinneringen van zijn kinderen te verwerken in het spel en daar leent, in dit geval,  Jan Klaassen en de huisbaas zich het beste voor. Na deze voorstelling zou het dan even pauze zijn en daarna zou ik De sterkste? Dat ben ik! spelen. Een voorstelling die meer bedoelt was voor de kleinkinderen.

Pas een dag voordat de voorstelling zou plaatsvinden kreeg ik van opa de opgeschreven herinneringen van zijn kinderen. Gelukkig had ik al bedacht waar de herinneringen een plaats in de voorstelling zouden kunnen krijgen. Jan en Katrijn halen herinneringen op aan het huis omdat ze eruit gezet dreigen te worden. Ook de huisbaas krijgt even een melancholisch moment. Het huis van Jan en Katrijn is het huis waar hij als jongetje is opgegroeid.

Een aantal uitspraken heb ik natuurlijk wat groter op papier gezet zodat ik die tijdens het spelen van het poppenspel makkelijk kon lezen en gebruiken. Je krijgt door het lezen van al die herinneringen wel een heel leuk beeld van wat er zich in de jaren 80 en 90 daar heeft afgespeeld. Opa woont al 40 jaar in het huis. Een huis met 12 (!) kamers.  Ze hebben er kou geleden want het huis werd verwarmd met gaskachels en die waren niet overal in huis aanwezig. Glijden van de trappen in huis met een slaapzak werd ook een aantal keer genoemd. De mooiste uitspraak vind ik toch wel: “De hoekjes van mijn kamer die mijn tranen hebben aangehoord.”

Gedurende het spelen van Jan Klaassen en de huisbaas liet ik de gedane uitspraken voorbij komen. De kinderen vonden dat heel leuk. Ook de kleinkinderen genoten van het spel. Na de pauze kwam de grote boze wolf in actie.  Na afloop van dit verhaal wilde de jongste kleinkinderen toch wel graag even de wolf zien. Ze durfden hem zelfs te aaien.

Het was een bijzonder optreden.

/door

Groot succes met de boze wolf bij Ons Element

Ons Element is een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Het is dagbesteding. Vanuit de organisatie was het idee ontstaan om eens een poppentheater te laten optreden. Dus ging ik met de mobiele poppenkast naar Almelo.  Ik ging ‘De sterkste? Dat ben ik!’ spelen.

Het publiek bestond uit volwassenen met een verstandelijke beperking. Ze reageren als kinderen in de leeftijd van 1,5 tot 4 jaar. Het verschil met kinderen is dat ze wel de levenservaring hebben van hun fysieke leeftijd.

Ik zou spelen in de grote hal.  De tafels werden aan de kant geschoven en de stoelen voor het publiek klaargezet. Sommige gingen al lekker zitten en keken naar mijn voorbereiding. Toen het tijd was om te beginnen kwam iedereen zitten. Er was er een met een rollator bij.

Levenservaring

Ze hebben met volle teugen genoten van de grote boze wolf die wil weten of hij de sterkste is van de hele wereld.  Peuters en kleuters gaan er tijdens het verloop van de voorstelling tegen in en vinden hem niet meer de sterkste. Dat bleef nu achterwege.  De respons van dit publiek is anders. Ze lachen om andere dingen en toch ook veel om dezelfde grapjes die in de voorstelling zitten.

Boeiend genoeg?

De begeleiding had mij gewaarschuwd dat het publiek ook wel eens zomaar op kan staan en weg kan lopen als het ze niet zint of teveel wordt of niets meer aan vinden. Of dat ze als ze zijn weggelopen toch na een poosje weer terugkeren en verder kijken. Ik wist mijn publiek dusdanig te boeien dat iedereen tijdens de voorstelling is blijven zitten. Zo leuk vonden ze het. Na afloop kwamen er een groot aantal een hand geven.  Een vroeg zelfs of ik morgen weer wilde komen. Een man met het Down syndroom was zeer belangstellend naar mijn geluidsapparatuur. Hij houdt van knopjes en zo. Mijn microfoon (hoofdbeugel) vond hij merkwaardig. Bij het woord microfoon denkt hij aan een handmicrofoon die je vast moet houden en voor je mond.

Na de voorstelling ging er een groot aantal even buiten in het zonnetje zitten. Daar was het warm genoeg voor. Zelfs zonder jas. En dat voor 6 november. Zeer uitzonderlijk. Bij Ons Element mag ik vast nog wel een keer terugkomen.

 

/door

Koningsdag 2018

Met Koningsdag  speel ik op twee locaties dit jaar. ’s ochtends in Stolwijk rond 10.15 uur en ’s middags om 13.30 uur, 14.30 uur en 15.30 uur in Nijkerk. Dit jaar speel ik ‘De sterkste? Dat ben ik!’  Ik speel hem in de mobiele poppenkast.

In Stolwijk speel ik de voorstelling op een podiumwagen in de buitenlucht. De locatie in Nijkerk is wederom het pannenkoekenrestaurant de Waegh. Net als vorig jaar en het jaar daarvoor.

/door

Wie is er de sterkste van de hele wereld?

De speeltuin Rivierenwijk aan de Dollardstraat in Amersfoort had haar jaarlijkse open dag. Het was mooi weer en er was van alles te doen. Popcorn, ijsjes, schminken, ballon vouwen, street dance en een voorstelling van mij. In eerste instantie had ik bedongen om binnen te spelen. Maar het was zulk mooi weer en om alle kinderen naar binnen te krijgen zou een hele klus worden. Daarom ben ik met de mobiele poppenkast toch buiten gaan staan.  Van mijn geluid zou ik alleen de microfoon hoeven te gebruiken ware het niet dat de geluidsman niet de juiste kabel had om mijn microfoon bij zijn geluidstafel er in te prikken. Dus toch maar mijn eigen geluidsset gebruiken.  Ook bij dit optreden gold weer dat je met een handje vol publiek begint en zodra je begint komt uit alle gaten en hoeken uit de speeltuin publiek naar de voorstelling kijken. Ik speelde  ‘De sterkste, dat ben ik!’ Dat is een voorstelling die ook voor iets oudere kinderen nog erg leuk is. Zelf volwassenen moeten om een aantal grapje lachen. Zoals Roodkapje die niet van het padje af mag gaan of de Wolf die een hele reeks parfummerken noemt om te raden naar de geur die Roodkapje op heeft. (rozengeur van de rozenzeep van haar moeder) Aan het eind van de voorstelling als ik de mobiele poppenkast weer heb afgedaan vraag ik bijna altijd wie er nu daadwerkelijk de sterkste zijn van de hele wereld. Het antwoord is de moeders/mama’s. De moeders en oma’s die meekijken beamen dat ook altijd.  Zo ook nu.  Er was echter een jongetje dat gaf als antwoord de Heere God is de sterkste. Tja, daar had ik even geen antwoord op.

/door

Laatste peutervoorstelling van het seizoen gespeeld bij Theater de Tuin

Met de voorstelling ‘De sterkste? Dat ben ik!’ is het seizoen met peutervoorstellingen bij Theater de Tuin afgesloten. Ongeveer de helft van het publiek was nieuw en de andere helft was al eens eerder naar een voorstelling wezen kijken. Het was een gezellige en leuke voorstelling. De kinderen maar ook de volwassenen moesten zo nu en dan erg lachen om de wolf. Vooral het jongetje dat in een rolstoel zit en sondevoeding krijgt moest erg lachen. Je hoort hem overal bovenuit. Hij is een van de regelmatige bezoekers van mijn voorstellingen. De ene keer komt hij kijken in Amersfoort en de andere keer, zoals vandaag, in Leusden. Zijn begeleidster was bang dat hij zou gaan overgeven. Dat kan gebeuren als hij heel erg hard moet lachen. Gelukkig is alles binnenboord gebleven. Na afloop kregen de kinderen een glaasje limonade en doosje rozijntjes en kregen de kinderen een kaart met een plaatje van de voorstelling.  Nu volgt op 20 april nog de voorstelling ‘Tamino en de Toverfluit’ voor kinderen van 5 jaar en ouder. De voorstelling die ik gemaakt heb voor en met het Faso Blazersensemble, dat door gebrek aan muzikanten niet meer bestaat. Een voorstelling gebaseerd op  ‘Die Zauberflöte’ van W.A. Mozart. De opera van ruim twee uur teruggebracht tot een stokpoppenspel van ongeveer drie kwartier.

/door

In april twee keer bij Theater de Tuin

In de maand april speelt poppentheater Cassiopeia twee keer bij theater de Tuin. Op 3 april met  ‘De sterkste? Dat ben ik!’ Over de grote boze wolf die van iedereen wil weten of  hij wel de sterkste is van de hele wereld  en op 20 april  met ‘Tamino en de Toverfluit’ een bewerking van de opera van Mozart ‘Die Zauberflöte’ Dat is de laatste voorstelling van dit seizoen bij theater de Tuin. Bij de Brinkhorst is op 1 mei de laatste voorstelling van het seizoen.

/door

Vrolijke kerstdagen

Poppentheater Cassiopeia is nog op 16, 20 en 24 december te zien met het kerstverhaal. In Ruurlo, Leusden en op kerstavond in Utrecht. De eerste openbare voorstelling in 2016 is op 10 januari bij de Brinkhorst met de ‘De sterkste? Dat ben ik! ‘. Een week later  is de eerste voorstelling bij Theater de Tuin in Leusden. Daar kan je dan naar ‘De reus zonder neus’ komen kijken.

Rest mij u nog goede en vrolijke kerstdagen toe te wensen.

/door

Met grote boze wolf op de Groenmarkt

Op 22 juni speelde Poppentheater Cassiopeia weer op de Groenmarkt. In de muziektent voorafgaand aan het muzikale optreden van een band, is er voor de kinderen eerst een voorstelling. Ik speelde in mijn mobiele poppenkast de voorstelling ‘De Sterkste? Dat ben ik!’ Over de grote boze wolf die aan iedereen gaat vragen of hij wel de sterkste is van de hele wereld.
Er waren niet zo heel veel kinderen op het plein aanwezig. Ik met mijn sterrentovenaar toch kinderen overgehaald om niet naar het park te gaan maar naar de voorstelling. Naar het park konden ze de volgende dag ook nog. Om 14.00 uur zou ik beginnen en er zat maar een handvol kinderen in de muziektent. Toen het verhaal eenmaal op punt van beginnen stond kwamen er net als de voorgaande jaren opeens overal ouders met kinderen vandaan en zat er ineens een man of 30 in de muziektent.
Het waaide nogal en dat maakte het spelen soms best wel lastig omdat de doek van de mobiele poppenkast dan begint te wapperen. Gelukkig is het helemaal goed gegaan. Het was weer een leuk en sfeervol optreden.

/door