De regenboogdraak

Drako de regenboogdraak heeft gouden schubben. De andere draken vinden hem bijzonder en beschermen hem tegen de mensen. Die denken dat een gouden schub eeuwig geluk brengt. De draken willen graag zelf ook zo’n gouden schub. Drako houdt ze liever zelf. Geen enkele draak krijgt er een. De rode draak niet ook al word hij gepest. De groene draak niet ook al is zijn moeder ziek. Hij geeft ze zeker niet als prijs aan de oranje en gele draak die een wedstrijd gaan doen in wie het meeste de mensen kan laten schrikken. Zelfs als Drako in het water valt en de waterdraak er een wil omdat hij Drako uit het water heeft gehaald krijgt hij er geen.

Dan verschijnt er een drakenvanger in het drakendal. Hij zit achter de gele en oranje draak aan. Per toeval ontdekt de drakenvanger Drako en gaat naar de koning om het goede nieuws te vertellen. Hij verheugt zich er op dat hij met de prinses mag gaan trouwen.  De andere draken zijn boos op Drako omdat hij Duco de oranje draak niet geholpen heeft door bij hem te blijven. Hij was immers in gevaar.  Draken in gevaar helpen elkaar en blijven bij elkaar.

Als Drako in gevaar is zullen ze hem niet langer beschermen.  Daardoor weet de drakenvanger hem bijna te pakken en raakt de regenboogdraak zijn staart kwijt. Drako is helemaal alleen en verdrietig. Dan verschijnt er een witte draak met wijze raad.  Hij moet zijn schubben aan de andere draken uitdelen. Of Drako daar naar luistert en de andere draken hem weer zullen accepteren als vriend?

Een voorstelling met als inspiratiebron ‘De mooiste vis van de zee’ van Marcus Pfister.

Voor Rob en Willy