Waarom ik nog steeds in een poppenkast speel

Als een van de weinige beroepspoppenspelers speel ik nog steeds in een poppenkast. De meeste collega’s zijn uit de kast gekomen en spelen op een tafel of in een (groot) decor. Waarom ik dan (nog) niet?

Spelen in een poppenkast biedt veiligheid. Als het goed is ziet niemand je en dat is wel zo prettig.  Spelen in een poppenkast heeft het grote voordeel dat je niet zo afhankelijk bent van de omgeving waarin je staat. Het theatrale speelt zich immers af  in de poppenkast en hoef je geen grote zwarte lappen mee te nemen om de omgeving van de speelplek of achtergrond mee af te dekken omdat, bijvoorbeeld het wandrek anders een verstoring geeft in je speelruimte. Bij een poppenkast heb je dat probleem niet. Je kijkt als het ware in een andere wereld die gevangen zit in de poppenkast.

Een ander groot voordeel is dat je niet veel opslagruimte nodig hebt om je poppen en decors kwijt te kunnen. Speel je in een decor heb je vaak toch grote decorstukken nodig om je verhaal te kunnen vertellen.  Die moet je toch als je niet speelt ergens laten.  Collega’s die in zichtbaar spelen in een decor hebben vaak veel meer spullen bij zich dan ik met mijn poppenkast.

Ook vind ik het belangrijk dat poppenspel ook nog steeds in een poppenkast te zien blijft. Dat het publiek niet ziet dat ik de poppen aan het bespelen ben. Dat het net lijkt of de poppen echt onafhankelijk levende wezens zijn. Vooral dat vind ik er heel erg leuk aan. Langzaam is deze vorm van poppenspel toch aan het verdwijnen. Jonge collega’s kiezen er voor om niet meer in de kast te spelen. Spelen in een poppenkast kan fysiek zwaar werk zijn. Zeker als je iedere voorstelling met je handen boven je hoofd aan het werk bent. Daar heb ik afwisseling in gevonden door voorstellingen te spelen in de mobiele poppenkast. Dan speel je meer voor je gezicht dan boven je hoofd.

Bij het schimmentheater speel ik min of meer wel zichtbaar. Omdat ik dan achter het scherm sta en je mij kan zien. Maar spelen in de poppenkast blijft leuk. Vooral de verwondering van kinderen als je weer uit de kast stapt na het poppenspel. Dat ze verbaasd zijn dat ik het allemaal in mijn eentje heb gedaan.